درد بیدوا
مپندارجداییم وزتوجدا مانده دلم
تومثل خدایی نزد خدا مانده دلم
باهمه دلربائی و سست عهدیت شادم
که اندر شکن آن زلف دوتا مانده دلم
درحریم زلف سیه چوشام تنهائیم
جزمن وتوکه داندکه کجامانده دلم
عهدشکستی رو روکه خدا یارتوباشد
شوربختی بین که سرعهد و وفامانده دلم
خاک راهت میبویم و میبوسم نگارا
محض درمان دردم بی دوا مانده دلم