معلم

معلمی درمریوان (آقای محمدیان) درابرازهمدردی با دانش آموزی (ماهان) که موی سرش بعلت بیماری ریخته بود موی سرش را ازته تراشید واین خبرکه درواقع درس ناگفته وناخوانده ای ازاخلاق بود به سرعت برق دراقطاب واکناف عالم پیچید.

نونهالی در مریوان مویش ازسر رمید

 حیران شد آن طفل وآهسته برکنجی خزید

غم عالمی بردل نشست آن نازپرورده را

 قطره های اشگ وی ازدیده بردامان چکید

زین سبب غمی سنگین بردل مادرنشست

 پدرملول و آه سوزان  ا ز دل  کشید

آموزگارخردمند(محمدیان)ماهان را نگر

 موی سرازته تراشید ماهان را چو دید

ایکه خوابی وغافل ،ازخواب گران خیز

که خورشید اخلاق ازمریوان آمد پدید

بلی مریوان است و خاک ایران  ما 

که نام نیک اش به اقطاب عالم رسید

بگفتا ( حبیب ) پیامی به عالم دهید

این درسی ازاسلام است وقرآن مجید