درخموشی و خلوتم با خیالت
همنشینی مرا خوشترتا وصالت
---------------------------------
( 2 )
هزاران راز مگو دارد نگاهت
ای به فدای نگاه گاه به گاهت
------------------------------
( 3 )
امشب ای ماه خیالم با خیالت همنشین است
چه بزم از همنشینی با خیالت دلنشین است
------------------------------------
( 4 )
دو چشم شاد شادت خود روزگار است
کی بر آسمان غبا ر اند ر بها ر است
------------------------------------
( 5 )
زانروزکه آن ماهروی چوبخت ازمن رمید
موی سپید گشت و قا مت و قد م خمید
-----------------------------------
( 6 )
دل شوریده ما شاهد و ساقی نشناسد
حیران رخ دوست باشد والباقی نشناسد
-------------------------------------
( 7 )
شبی گر پا نهد به چشمم زیبا نگا ر
سجده شکر آ رم بجا هزاران هزا ر
-------------------------------------
( 8 )
عهد کردم جزتونگیرم یاردگر
حرامم بادا یا ر دگر با ر دگر
-----------------------------------
( 9 )
جانا تو ازخاکی و من از خاک آمدم
خاک پای توام با جوهری پاک آمدم
---------------------------------------
( 10 )
خوشا آندل که مهرزهرا باشد صفایش
چه بیم از چرخ گردون و یاصدبلایش
---------------------------------------
( 11 )
آنروز که ام ابیها زاده شد
فرمان آزادی زن داده شد
-----------------------------------
( 12 )
ای عاشق مست را ه حقیقت بپوی
کجاست جزد لت منزل معشوق بگوی
---------------------------------------
( 13 )
دل ازبهرتوجانا بسی تنگ آمده
غریب غربتم به پا سنگ آمده
--------------------------------------
( 14 )
به کسب ارکسی بدنام ودورنگ است
پریشان خاطر و ناکام و لنگ است
-----------------------------------
( 15 )
میلاد اربه تهران یا که ایران برج بلند است
جای نگا رینم با یاد آن در دل دو چند است
------------------------------------------
( 16 )
گل من سادگی وپاکدلی کی خطا ست
با ور مردم نا دان همی صد بلاست
--------------------------------------
(17 )
شانه مکن خرمن زلفت چو ندانی
که به هرشانه ای دل ازجاکنی مرا
------------------------------------------
( 18 )
آنان که متحد و متفق و یکدلند
حریف میدان وحلال هرمشکلند
----------------------------------------
( 19 )
به لبخند نا زت گل ها وا شود
هرسازی به سازت هماوا شود
-----------------------------------------
( 20 )
نپسندم گلی که بو ندارد
می کشم شمعی که سوندارد
----------------------------------------
( 21 )
ماه گردون کجا و ماه تابانم کجا
آب حیوان کجا و نگاه جانانم کجا
------------------------------------------
( 22 )
گهی سرو را ازنسترن برسرافسرنهد
داغ نرگس بر دل لاله احمر نهد
--------------------------------------
( 23 )
آن یار دل آرا که رخش جلوه گر است
نرگس غمزه زنش مست وعشوه گر است
--------------------------------------------
( 24 )
صفای دوست دریغ ا ز من مدار
که بی دوست هیچم ای پروردگا ر
( 25 )
دلبران راهمی دل بکف آ رید خطاست
دادن دل به دلداده جا وید رواست
------------------------------------------
( 26 )
نه حاجت ماه سما دارم ونی ماه نخشب
همدم ماه زمینم آ ری امشب و هر شب
--------------------------------------------
( 27 )
هجرا ن بسر آمد و گاه وصال آمده
نگارآهو وش خوش خط و خال آمده
--------------------------------------------
( 28 )
کاش پدر بار دگرموی تورا شانه کند
سر و جان به فدای آن مه دردانه کند
---------------------------------------------
( 29 )
برخیز تا محتسب گریبانت نگیرد
درشهرخود همچون غریبانت نگیرد
---------------------------------------------
( 30 )
پیری ازره رسید وعصا داد به دستم
با عصا عهد م با جوانی ها شکستم
--------------------------
( 31 )
بحال عمرزمولایست این خطاب
العمر یمر مر السحاب
--------------------------------------------------------
( 32 )
به مژگان خاک راهت را بروبم چه با ک
نازنینا جا ی پا یت می بوسم به خاک
-------------------------------------------
( 33 )
بادبان بلندی که برپا کرده سارا
افتخاری نصیب آن دریاکرده سارا
------------------------------------------
34
پیوندی دارم ازجان باجان دوست
زنده ام ازمهربی پایان دوست
35
غبارغم ازسیمای یاران دورباد
اختربختشان بلند وپرنورباد
در بزرگداشت شیخ عطار نیشابوری بسال 1395
منطق الطیری که آن عارف سرود
عارفان را بر حقیقت ره نمود
جمله مرغان بودند و رنج سفر
بین شان رد وبدل گفت وشنود
بی آب و دانه و سختی سفر
اختیارشان عنان ازکف ربود
این یکی برگشت وآن دیگرفتاد
مرغی دیگر اندر بیابان غنود
مصمم بود و هد هد بیقرار
به منزل رسد با هر بود ونبود
ثابت قدم در ارادت تا به قاف
همره مرغان دیگر پر گشود
شدندمرغان وهدهد سی درشمار
همت سی مرغان را باید ستود
شرح سفر از آن عطار ماست
زما به عطار وعطاران درود
فراوان مریدان گویند و حبیب
نتوان
یاد آن عارف از دل زدو
به مناسبت جشن نامزدی جناب آقای دکتر بابک پاک نیا
این قول مکررازهرصاحب با ور بود
که عروست هدیه قا در داور بود
کمالش به کمال است وجمالش به یقین
رشگ خورشید درخشنده خاور بود
پاکی به نهادت بوده وصافی به صداقت
توخوبی خدا تو را یاربوده و یاوربود
حدیث عشق آید آری به حکایت دلا با ناله نی ، نی به شکایت
ثمن
مهرووفاجوروجفایست درین کوی وانهم بصدطعن وملامت
پاکبازیم
وعقل ودل ودین باخته ایم درمکتب عشقیم
و کسب ریاضت
ای داد وبی داد
دیگررفتم من ازیاد ای داد وبیداد
کی شود ویرانه آباد ای داد وبیداد
مرغان قفس را جز رویا نباشد
پرواز بامرغان آزاد ای داد وبیداد
مدام ازکودکی غم بامن عجین بود
نبودم لحظه ای شاد ای داد وبیداد
داغ ها دارم به دل سوزها داردجگر
اینم عهداست ومیعاد ای داد وبیداد
درداحرفم همه ناحق بودبه هرگوش
به نرمی یا به فریاد ای داد وبیداد
یاد گذشته ها
روزگاری من وتوبااین وآن ما شدیم
چوسیلی خروشان درجویباری جاشدیم
نشستیم دورهم بیش وکم شادی بودوغم
پرده هابرغم کشیدیم موج دریاشدیم
مازلال بودیم وآوخ ازنامردمی ها
با چنین زلالی ها همراه گلها شدیم
هم صاف بودیم وبیرنگ دورازهرکیدونیرنگ
صد
دریغا آواره کوه وصحراشدیم
راه صحراهایل وما تابه زانوبه گل
ازپا نیفتادیم تاعاقبت برپا شدیم
رجزخوان میدان بودیم ونبودازباطلان
هراسی به دل گاه اگرتک وتنهاشدیم
هزیمت
شدحلال بدسگال وکج خیال
به لطف حق من وتوباردیگرماشدیم
سرافرازوسربلندیم به هرکوی وگذر
ازفشارسخت آن دوران می باشدآری
بانازکدلی سخت
ترازسنگ خاراشدیم
تاکه
شدحاکم وداورطرفداررقیب
چه آید زدست من وهمراهان حبیب
وحدت
بنام جان آفرین جها ندار دا ور
فروزنده ماه وانجم خورشیدخاور
بنام قادربه خلقت درکن فیکون
بی مثل ومانند از ازل تا روزآخر
نظام عالم به تدبیرش درشب و روز
به سنگین کوه ساکت دردل داده آذر
به دنیا دارظالم ، جها نخوار غافل
یقین وعده برچاه ویلش داده با سر
قدرت همی زورگویان یامستکبران را
بدست اندر زهرآلوده جام است وساغر
چشم دل بازکنیم نه گاهست فرصت دهیم
به دین با زان معاند یا قوم کافر
صدای
شیون همسایگان را شنو
زداغ فرزند و برادر یا که خواهر بیچاره
طفلان گریان درآغوش مادر چه بیرحمانه در دریای خون شناور زمین
هرباغی به سستی گرنهد روی نهال زیا نبار آید جای تناور همدلی
باغ حکومت و ملت بود به ذهن هرخردمندی نشسته باور باغی
بکاریم وپیران را باغبانش نگهبان شب و روز جوانان دلاور اختلاف
ملت بلای خانمانسوز
به گاه آتش بسی خشکها سوخته با تر
خیانتکارانی
به ظاهر بوده دلسوز بر کنیم ریشه خیانت را سراسر همدل
وهمزبان حبیب ملت شویم به طرد مفسد و خائن گامی فرا تر ز وحدت
ملت و لطف پروردگار به خشکد ریشه معاند یا که کافر
به وحدت گراییم
گر بر آنیم که نام ایران نام برترکنیم
نشان پرچم فخرهردیهیم وافسرکنیم
باصداقت دست ازآستین وحدت بالابریم
تا اقتدای بی رنگ و ریا به رهبرکنیم
به افکار بلند مان پی اهداف عالی
اختلاف اندرسلایق را کم وکمترکنیم
میدان ندادن برمفسدان یاغارتگران را
لوح آغازین و هم زرین این دفترکنیم
به بنیان اقتصادی مقاوم بس مصمم
که کشوربی نیازازهرکشوردیگرکنیم
به کشف اسرارعلم وفن هم درعصرحاضر
ما دانش دانشمندان ایران باورکنیم
سلاح جنگمان همچون سلاح ایمان قوی
مهاجم را پشیمان از تهاجم یکسرکنیم
هرآن چشم نادانی برایران دوزد نگاهی
به چشمش فرو نیش زهرآلود خنجرکنیم
ز وحدت برآید اینهمه به وحدت گراییم
هم نفاق ومنافق دور از این بوم و برکنیم
خوش گوید وصلاح جمله درشعرحبیب است
چو مشق دبستانی آن را باید از بر کنیم